(Naar aanleiding van Unleash the Power Within London 2013)
Bij elke cursus of seminar die ik wil volgen is er wel iets waar ik nieuwsgierig naar ben of dat ik hoop te halen. Er zijn vragen die ik mijzelf stel. Vragen waar ik een antwoord op probeer te krijgen.
De vraag die ik mijzelf stelde voor ik naar UPW Londen vertrok was: Is het echt mogelijk om in vier dagen een vijftig uur durend seminar te volgen zonder je focus en energie te verliezen? En de vraag waar ik nog nieuwsgieriger naar was: Is het echt mogelijk voor iemand om een op één dag een ruim elf uur durende sessie te leiden zonder pauze en zonder ook maar één moment je energie of je focus te laten verslappen? (Daar waar ik op een dag met zes sessies van een uur ik ’s avonds gebroken op de bank neerstort of daar waar ik in mijn onderwijstijd na drie uur echt even pauze moest nemen om uit te rusten van die heftige dag met de groep).
Heel eerlijk gezegd hoopte ik stiekem dat het antwoord was: “Nee natuurlijk is dat onmogelijk. Dat houdt geen mens vol. Wat een belachelijk idee.”
Maar de waarheid bleek anders.
Vier lange seminardagen verder bleek het helemaal niet zo’n belachelijk idee en bleek het weldegelijk mogelijk te zijn voor een mens om ruim elf uur lang achter elkaar (zonder pauze) vol energie een seminar te leiden zonder ook maar één moment te verslappen.
En daarnaast bleek het ook mogelijk om vier dagen lang gemiddeld twaalf uur per dag optimaal functionerend, vol energie en in uiterste concentratie door te brengen. Sterker nog, aan het eind van een twaalf uur durende seminardag was het gemiddelde energieniveau van verreweg de meeste deelnemers veel hoger dan aan het begin van de dag.
En ook mijn grootste vrees bleek waarheid te worden: Je hoeft helemaal geen superheld te zijn om dit te bereiken. Zelfs ik kon het! En alle 5000 andere aanwezigen konden het ook.
Het bleek voor iedereen mogelijk om vol energie en zonder in te storten de dag door te komen. Er zijn slechts een paar belangrijke dingen die je moet weten en nog belangrijker: die je moet DOEN
Allereerst moet je een eind maken aan alle beperkende verhalen die je jezelf vertelt. Verhalen als: Ik kan dat niet; dit is niet voor mij weggelegd; mijn gezondheid laat het niet toe; ik heb het te druk; de kinderen kosten me zoveel energie dat ik geen energie over houdt; het komt nu niet uit; ik ben emotioneel niet in staat om dit te doen enzovoort.
“Life is what you’re telling yourself”. Als jij jezelf het verhaal vertelt dat je leven een strijd is, dan zal je je levenlang een strijd voeren. Als jouw verhaal is dat je leven een succes is, dan zal het een succes zijn. Niet omdat je geen tegenslag meer ervaart, maar omdat je je op die kanten van het leven richt die succesvol zijn en die succes mogelijk maken. Als jij jezelf tot nu toe een verhaal verteld hebt dat jezelf beperkt, verander dan je verhaal. Maak er een succesverhaal van!
Dat brengt me bij stap 2. Om je verhaal succesvol te veranderen, moet je je energie veranderen. Emotion=motion. Je energielevel moet drastisch omhoog. En geloof me het energieniveau waar de gemiddelde volwassen mens op functioneert, is beneden het nulpunt. En in het werk met kinderen is dat funest. Loop een gemiddelde klas binnen. Je zult schrikken van energielevel (en van de betrokkenheid bij de les.) Als het energielevel in een klas al hoog is, dan is dat vaak ongewenst en wordt het de kop ingedrukt met zinnen als: “jongens, nu even rustig”. “Ga allemaal op je plaats zitten, armen over elkaar.” Of “Doe niet zo druk”
De gewenste staat is: alle kinderen netjes aan hun tafeltjes (zo min mogelijk beweging).
Maar vraag alsjeblieft niet aan je leerlingen waar hun aandacht naartoe gaat. Vraag niet waar ze daadwerkelijk met hun gedachten zitten. Wat hun echte behoeften zijn!
Kinderen zijn ons voorbeeld van hoe je optimale prestaties kan bereiken door gebruik te maken van energie. Kijk eens rond op de plaatsen waar het snelst en effectiefst geleerd wordt en waar de meeste grenzen verlegd worden: het schoolplein. In welke energiestaat verkeren de kinderen daar? Dat is een iets andere energie dan in het klaslokaal!
Kinderen weten als geen ander wat ze nodig hebben om zich te concentreren. En helaas voor ons volwassenen is dat niet door de hele dag op die stoeltjes te blijven zitten. Een wijs geleerde bracht onlangs een belangrijk advies uit aan zijn leerkracht: “Juf jij denkt dat je ons rustig krijgt door ons stil aan onze tafeltjes te laten zitten. Je vergist je. Daar worden we niet rustig van. Wil je ons rustig krijgen? Laat ons dan bewegen!”
Dus ouders, leerkrachten: klap in die handen, schudt je lijf, spring op en neer, tover een grote glimlach op je gezicht en ga ervoor!
En ja, dat is ook voor jou mogelijk!