Als kind had ik een favoriet raadseltje. Het ging als volgt:
Een Duitser is op vakantie in Nederland en zoekt een slaapplek.
Hij vindt een klein hotel.
Op de deur staat 3x bellen.
De Duitser begint te blaffen.
Rara waarom doet hij dat?
Het is een ontzettend flauw raadseltje. Om de clou te verklappen.
Bellen is in het Duits blaffen.
Maar stel je nu eens voor dat dit in deze tijd gebeurt!
Je bent een Duitssprekende man of vrouw. Je bent op reis in Nederland. Je bent doodmoe van een hele dag reizen. Dan zie je een hotelletje. De enige in de omgeving. Jouw enige wens is om een slaapplek te hebben.
Op de deur hangt een bordje.
Slapen? 3X bellen.
Jij denkt: “Rare mensen die Hollanders.” Maar goed, je wilt slapen, dus je doet het maar.
De eigenaar is binnen en hoort wat Duits gepraat en geblaf.
Hij raakt geïrriteerd en denkt: dat zijn vast weer die dronken lui van hiernaast.
Hij komt woest naar buiten en begint enorm tegen je te schelden.
Een hele scène, terwijl jij alleen maar een plek om te slapen zocht.
Omdat jij dacht dat dit was wat er van je verwacht werd.
Omdat jij niet begreep wat de ander wilde en de ander niet wist wat jij wilde.
Omdat jullie een andere spraken.
Dat is precies wat vaak mis gaat tussen volwassenen en kinderen:
Volwassenen en kinderen spreken een andere taal.
Laten we het dichter bij huis zoeken.
Je bent onderweg naar huis. Het is al bijna half zeven.
Het is even haasten, want je moet om 19.00 uur weer weg.
Je hebt een ontzettend leuke afspraak. Een voetbalwedstrijd, of een bioscoopje met je vriendinnen.
Laten we voor het gemak even van dat laatste uit gaan.
Je partner zal ervoor zorgen dat hij vroeg thuis is vandaag. Hij doet de boodschappen en hij zal koken en zorgen dat het eten om 18.30 uur klaar staat.
Je hebt hem voor de zekerheid nog even een berichtje gestuurd die middag.
“Alles komt goed, schat”, schreef hij je terug!
Dus jij komt een paar minuten voor half zeven binnengestormd. Tot jouw grote verbijstering zie je dat het eten nog niet op tafel staat.
Je eerste reactie is: “Hee,is het eten nog niet klaar. Ik moet wel over een half uurtje weg hè”.
Vervolgens krijg je toch een hele tirade over je heen. “Wat zeur je toch altijd.”
“Doe het in het vervolg lekker zelf.” “Het is ook nooit goed bij jou!” Enzovoort.
Jij bent verbaasd over deze reactie. Je vroeg toch alleen maar; “Hee, is het eten nog niet klaar, ik moet wel over een half uurtje weg hè?”
Wat heb je nou weer verkeerd gedaan?
Meer lezen? Klik hier, en laat je naam en e-mailadres achter en ontvang mijn gratis e-book ‘Beknopte Handleiding van het kind’