Wat is er frustrerender voor ouders dan een kind dat continu huilt. En helemaal als het niet is omdat het flink op zijn knie gevallen is, maar dat je kind huilt “om niks”.
Veel ouders zullen dit beamen.
Wat is er verfrissender voor een kind dan een heerlijke stevige huilbui. Het liefst elke dag even eentje. Niet omdat je zo hard op je knie gevallen bent. Nee gewoon “om niets”. Om al je opgespaarde frustraties kwijt te raken. Om jezelf helemaal leeg te huilen. Veel kinderen die nog niet besmet zijn met het “grote-kinderen-huilen-niet” of “huilen-is-voor-baby’s-en-moet-zo-snel-mogelijk-gestopt-worden-virus” zullen dit beamen.
Huilen wordt vaak gezien als een lastige bijkomstigheid bij een gebeurtenis. Even huilen is prima. Maar op een gegeven moment weten we het wel. “De boodschap is nu wel duidelijk. Stop nu maar met dat gehuil!”
Vaak wordt ook gedacht dat het voor kinderen het fijnst is om zo’n huilbui zo snel mogelijk te stoppen. Daar hebben we zelfs een heel scala aan truukjes, woorden of gebaren voor: dreigen, straffen, afleiden met liedjes, een snoepje op de zere knie, spelletjes, plagen, kleineren, wegwuiven van het verdriet, belonen bij niet-huilen, grapjes maken, enzovoort.
Maar dat is een vergissing.
Wat de oorzaak van het huilen ook is, kinderen voelen zich pas weer beter als alle tranen die er van binnen zitten uitgehuild zijn. Als dat niet lukt , halen ze dat op een later tijdstip in. (In de vorm van een nieuwe huilbui of een driftbui. Daar zoeken ze dan wel een reden voor!) Dat doen ze niet voor niets.
Aletha J. Solter bestudeerde jarenlang de functie van huilen. Zij toonde aan dat huilen een hele belangrijke functie heeft en dat juist het niet-uithuilen heel wat problemen tot gevolg kan hebben.
Goed nieuws voor ons opvoeders dus. Het blijkt helemaal niet nodig (en zelfs niet wenselijk) om kinderen zo snel mogelijk te laten stoppen met huilen. Huilen heeft namelijk een hele belangrijke functie. Sterker nog, als je het huilen van kinderen steeds zo snel mogelijk probeert te stoppen, kan dat kinderen juist belemmeren in hun ontwikkeling en kan dit op den duur zelfs stressgerelateerde ziekten veroorzaken. Frey en Langseth toonden in hun onderzoek namelijk aan dat tranen van emotie een hele andere chemische samenstelling hebben dan bijvoorbeeld tranen die tevoorschijn komen bij het snijden van uien. (Frey & Langseth 1985). In emotietranen blijken allerlei stoffen aanwezig te zijn die van invloed zijn op het functioneren van het zenuwstelsel. Emotietranen zorgen ervoor dat het lichaam stoffen die na stress achterblijven kwijtraakt. Een flinke huilbui zorgt dus voor vermindering van stress.
Kortom: een huilbui is een ontzettend belangrijke manier van kinderen om trauma’s op te lossen en spanning los te laten.
Huilen is dé belangrijkste manier voor kinderen om te laten zien dat ze (emotionele) pijn hebben en het is een hele effectieve manier om hun stress en frustratie kwijt te raken. Huilen heeft een hele positieve uitwerking op lichaam en geest. Dus laat al je stop-deze-huilbui-zo-snel-mogelijk-inspanningen varen en laat de tranen lekker stromen.
En als je zelf nog wat aan stress in je lijf hebt zitten…huil gerust een potje mee!