“Maar je kunt er toch ook voor kiezen om ze niet aan te vallen?” opperde ik
“Je snapt het niet”, zei hij. “Als wij hen niet aanvallen, dan doen ze het bij ons. Dat is nu eenmaal zoals dat gaat. Het zijn onze vijanden. We moeten onszelf verdedigen. Als wij niet vechten, dan vallen ze ons aan. Nee, je kunt beter zelf beginnen, want dan kun je je plan uitvoeren. Anders hebben zij een plan en dan weet je niet wat ze gaan doen. Je moet ze verrassen. Snap je?”
“Misschien… Ik weet het nog niet. Het is dus zo dat jullie met ze gaan vechten, omdat zij anders met jullie gaan vechten. Maar hoe weet je dan van tevoren dat zij net van plan waren om met jullie te vechten? Misschien wilden ze dat helemaal niet”
“Omdat we vijanden zijn van elkaar. Zij haten ons en wij haten hen. Ze gaan je toch wel pakken. Je weet alleen niet precies wanneer.”
“Okee, dus een aanval komt er sowieso, alleen is het dan de vraag wie de aanval inzet.”
“ja!”
“En wordt dat dan allemaal toegestaan?”
“Nee natuurlijk niet. Vechten is verboden. Je moet wel goed uitkijken dat ze je niet zien. Dáárom moet je een goed plan hebben. Want als je gepakt wordt, heb je een probleem. Dan heb je een heel groot probleem zelfs.”
“Okee, dat snap ik. Maar dan kan je ze toch gewoon uitleggen hoe het zit? Waarom je zo doet?”
“Je snapt volgens mij niet echt hoe het werkt hè. Dat geloven ze natuurlijk nooit. Ze geloven alleen maar wat ze zelf zien. En ze zien nooit écht wat er echt gebeurt. Ze zien alleen maar wat ze zien als ze net toevallig kijken. En luisteren doen ze al helemaal niet. Ze willen alleen maar dat je het dan op hun manier oplost. Maar dat werkt dus niet hè. Maar dat snappen ze maar niet.”
“Hoe bedoel je?”
Zij willen dat je het uitpraat en sorry zegt. Ze denken dat het dan over is. Dat is natuurlijk niet zo. Als ze zich omdraaien gaan je vijanden gewoon net zo hard weer verder, alleen dan voorzichtiger. …Of ze sturen iemand voor straf naar binnen en denken dan dat het opgelost is. Dat maakt het alleen maar erger, want ze pakken meestal de verkeerde. Ze weten gewoon niet wat er speelt. Dat kan ook niet, want ze zien het ook niet. Ze hebben gewoon geen idee.
Nee, wij moeten het zelf oplossen.
Lieve juffen en meesters…
Laat dit alsjeblieft niet jullie schoolplein-perikelen zijn! Weet wat er speelt op je schoolplein.
Kijk niet alleen, maar zie ook.
Zie wat er gebeurt.
Luister niet alleen, maar hoor ook.
Hoor zonder oordeel wat ze je echt te vertellen hebben.
Denk niet dat je wel snapt hoe het zit. Je zult er vaak niets van snappen.
Dat geeft niet. Geen kind die je dat kwalijk neemt.
Als je ze maar hoort.
Als je ze maar ziet.
Als je ze maar serieus neemt.
Wees de rechtvaardige, onbevooroordeelde leider op het schoolplein, waar kinderen blindelings op kunnen vertrouwen! Dan kunnen ze hun machtsstrijd staken en weer gewoon spelen!